De grijzen is genomineerd voor de Anton Wachterprijs 2022, de prijs voor het beste debuut van de afgelopen twee jaar:
‘Uit bijna negentig inzendingen selecteerde de jury zeven genomineerden: Confrontaties van Simone Atangana Bekono; Ik ga leven van Lale Gül; Het aanbidden van Louis Claus van Valentijn Hoogenkamp; Was van Jilt Jorritsma; De geschiedenis van mijn seksualiteit van Tobi Lakmaker; De grijzen van Vincent Merjenberg en Het Perenlied van Joost Oomen.
De jury bestaat uit Gerbrand Bakker, Kees ’t Hart, Joke Linders, Marja Pruis en Geart de Vries (voorzitter). De prijs werd eerder gewonnen door onder meer A.F.Th. van der Heijden, Niña Weijers, Frans Kellendonk, Tessa de Loo, Peter Buwalda en Ilja Leonard Pfeijffer.’
De uitreiking vindt plaats in Harlingen op 25 juni.
De Tijd vindt De grijzen een van de achttien beste fictieboeken van 2021.
‘In de complexe roman met door elkaar lopende verhaallijnen neemt de auteur je met zijn stilistische helderheid en overtuigende fantasie stevig bij de hand.’
Van 1 tot 7 november vond de boekenbeurs van Antwerpen plaats, Lees! Ik nam deel aan de Boekathon van Tom De Cock, waarin hij voor de VRT een reeks interviews deed met schrijvers. Ons gesprek kun je hieronder terugkijken.
‘De grijzen is niet de zoveelste roman over de vluchtelingencrisis, maar een boek dat doet nadenken over de vraag wat ons dichter bij de waarheid brengt: realiteit of fictie?’
In de podcastreeks Groen Gebladerte van de VRT interviewt Tom De Cock acht debutanten, onder wie mij. Het gesprek is terug te luisteren in Spotify of op deze website.
Op dinsdag 28 september organiseerde SPUI25 ‘Een singulier schrijverschap’, een avond over het werk van Jeroen Brouwers. Naar aanleiding van zijn boek Eenzaamheid in eindeloos meervoud nodigde Lodewijk Verduin drie schrijvers uit voor een bijdrage over Brouwers’ schrijverschap: Ellen Deckwitz, Désanne van Brederode en mij. De bijdrages zijn hier terug te zien.
De grijzen is genomineerd voor de Bronzen Uil 2021, de prijs voor het beste debuut van het jaar. Op 9 oktober wordt op het literaire festival Het Betere Boek in Gent bekendgemaakt wie van de zes genomineerden wint. Meer informatie over de prijs vind je hier.
Op De Lage Landen (voorheen Ons Erfdeel) staat een recensie van De grijzen:
‘De roman die zich eerst als parabel of filosofische vertelling aandiende, blijkt in wezen een verliteratuurd opsporingsverhaal te zijn. De suggestie van een zeer specifieke, gedetailleerde literaire schaduwwereld en de onderzoekende sfeer maken dit tot verreweg de beste plotlijn uit De grijzen, dat door deze wending iets weg krijgt van Roberto Bolaños De wilde detectives (1998). De almaar veranderende ontstaansgeschiedenis en betekenis van “de grijzen” en de metafictionele draai in het slothoofdstuk doen weer ergens aan het werk van Thomas Pynchon denken.’
‘De fictieve, bijna dystopische wereld die Merjenberg oproept, met een rauwe grensstad waar vluchtelingen blijven hangen en alle kwaadwillende types die dat aantrekt, is geslaagd. Het verhaal van de duistere ik-figuur heeft de allure van een spannende documentaire.’
In Vrij Nederland staat een recensie van De grijzen:
‘De grijzen is een geweldige roman, een soort dystopische parabel over vluchtelingen. In de verte doet het denken aan Kafka en Jünger, maar wie dat wil, kan het ook lezen als een even adembenemende als raadselachtige thriller.’ ****
In de Boekenweek ga ik met Bob Kappen van Athenaeum Boekhandels in gesprek over De grijzen. Het interview, dat plaatsvindt bij het Martyrium, wordt op 1 juni vanaf 17.00 uur gelivestreamd via de website van Athenaeum.
‘Een boek dat zich nauwelijks laat samenvatten. (…) De grijzen is een roman waarin de schrijver het wezenlijke wil beschrijven, het onpersoonlijke en niet-anekdotische, leven en dood in z’n meest kale vorm.’
De grijzen is er nu ook als luisterboek, ingesproken door schrijver en journalist Jan Donkers. Het is onder andere hier te koop. Hier kun je een fragment beluisteren.
In NRC Handelsblad staat een recensie van De grijzen:
‘De schrijver aan wie je toch vooral moet denken is Roberto Bolaño. Dit omdat de voornaamste stuwende kracht in Merjenbergs roman die van een heuse zoektocht naar het Kwaad is – het Kwaad dat ook in het oeuvre van de Chileense schrijver zo’n prominente rol vervult.’
Voor Vol van boeken, het blad van de Libris-boekhandels, werd ik samen met Kira Wuck, Parham Rahimzadeh en Dries Muus geïnterviewd over onze debuutromans. Je vindt het interview hier.
In De Groene Amsterdammer staat een recensie van De grijzen:
‘In zijn eerste roman De grijzen probeert Vincent Merjenberg met verzonnen werelden dichter bij de werkelijkheid te komen,’ schrijft Christiaan Weijts. ‘Het lijkt alsof er in deze debutant een al veel rijpere stem aanwezig is, die hij nog niet voluit durft los te laten. Dat kun je moeilijk anders zien dan als veelbelovend.’
Uitgeverij Atlas Contact stuurde al ruim voor de verschijningsdatum exemplaren van De grijzen naar twintig leden van hun Club van Echte Lezers, in ruil voor hun ongezouten mening. De recensies vind je hier.
Ook stond er een interview met mij in het blad van de Club van Echte Lezers, hier te lezen.
Op Woordnacht sprak ik met Jan Siebelink over debuteren. Als een van de allereersten las hij mijn nog te verschijnen boek De grijzen en noemde het ‘een mythische roman, een boek dat nadenkt over de grote problemen van deze tijd’. Kijk hieronder het hele gesprek terug.
Het Rotterdamse festival Woordnacht vindt dit jaar grotendeels online plaats. Op 27 februari ga ik er in gesprek met Jan Siebelink over debuteren, de videoregistratie is na afloop te bekijken. Meer informatie vind je hier.
Toen ik laatst mijn zeven maanden oude zoontje wilde ophalen van de kinderopvang zei de leidster dat hij al door iemand anders was meegenomen. Heel even dacht ik dat zijn moeder me misschien was voor geweest, maar hoewel onze relatie in feite altijd een aaneenschakeling van misverstanden is geweest, kon dit niet het geval zijn: ze is alweer een hele poos dood.
(in maart 2019 op Literair Nederland gepubliceerd)
Vannacht is de ster terechtgesteld. Zijn laatste wens – te mogen sterven met het hem zo kenmerkende rode sjaaltje om – is ingewilligd, en tot het allerlaatste moment prevelde hij de namen van zijn slachtoffertjes voor zich uit. Alleen mijn naam noemt hij twee keer, aan het begin en aan het einde.
(in februari 2019 op Literair Nederland gepubliceerd)
Mijn zoon is zes maanden oud en kan al heel behoorlijk praten. Als hij honger heeft zegt hij dat hij melk wil – ‘warm, maar niet heet’ – en als hij moe is vraagt hij of ik hem zijn slaapzakje wil aantrekken en in bed wil leggen.
Soms zegt hij dat hij zich ‘een beetje zwaar’ voelt en moet ik hem troosten.
(in januari 2019 op Literair Nederland gepubliceerd)
Een verhaal van mij, over een mislukte acteur, zou verfilmd worden en de regisseur vroeg mij de hoofdrol te spelen. Hoe acteer je een acteur, was de eerste vraag die ik mijzelf stelde, en omdat ik überhaupt nog nooit geacteerd heb, vroeg ik me onderweg naar L.A. nog wel méér af.
(in november 2018 op Literair Nederland gepubliceerd)
Niet lang nadat mijn eerste verhaal werd gepubliceerd (‘Het verhaal’ in De Gids) ontving ik een e-mail van ene Nathan. Hij schreef dat ik mijn verhaal van hem heb gestolen.
Ik ben het niet met hem eens, maar het gaat er hier niet om wie er gelijk heeft – al heb ik alles verzonnen (en heb ik dus gelijk). Nee, het gekmakende is dat we allebei gelijk hebben en dat dat niet op toeval berust. Daarvoor komen teveel details van zijn werkelijkheid en mijn verzinsels overeen.
Literair Nederland schreef een stuk over Revisor met daarin ook mooie woorden voor mijn verhaal ‘Het water’:
‘Vincent Merjenberg schreef het weergaloze verhaal ‘Het water’. Over een relatie waarin een groot verdriet gedeeld wordt om het verlies van een kind, en een bosmeer dat ontstaan is door een massagraf uit de Tweede Wereldoorlog. Merjenberg verstaat de kunst een verhaal te vertellen door juist niet alles te beschrijven. Met zinnen als ‘Ik wist, kortom, van niets en zag alle veranderingen aan voor aarzelend terugkerend geluk.’ Een stevig verhaal waar je van moet bekomen als van een stevig maal.’
De redactie van De Internet Gids vroeg 26 schrijvers en dichters om een bijdrage aan een alfabet over groepsgevoel, met een door de redactie vooraf bepaalde titel. Mijn korte verhaal ‘De toonzetters’ lees je hier.